To, czy dobór metody połączenia zaworu motylkowego z rurociągiem lub urządzeniem jest prawidłowy, czy nie, ma bezpośredni wpływ na prawdopodobieństwo wycieku, kapania i przecieku z zaworu rurociągowego. Typowe metody łączenia zaworów obejmują: połączenie kołnierzowe, połączenie międzykołnierzowe, połączenie spawane doczołowo, połączenie gwintowane, połączenie tulejowe, połączenie zaciskowe, połączenie samouszczelniające i inne formy połączeń.
A. Połączenie kołnierzowe
Połączenie kołnierzowe tozawór motylkowy kołnierzowyZ kołnierzami na obu końcach korpusu zaworu, które odpowiadają kołnierzom na rurociągu, są montowane w rurociągu poprzez przykręcenie kołnierzy. Połączenie kołnierzowe jest najczęściej stosowaną formą połączenia w zaworach. Kołnierze dzielą się na kołnierze o powierzchni wypukłej (RF), płaskiej (FF), wypukłej i wklęsłej (MF) itd.
B. Połączenie wafli
Zawór montowany jest pośrodku dwóch kołnierzy, a korpus zaworuzawór motylkowy waflowyzwykle posiada otwór pozycjonujący ułatwiający instalację i pozycjonowanie.
C. Połączenie lutowane
(1) Połączenie spawane doczołowo: Oba końce korpusu zaworu są obrabiane w rowki do spawania doczołowego zgodnie z wymaganiami spawania doczołowego, które odpowiadają rowkom spawalniczym rurociągu, i są mocowane do rurociągu za pomocą spawania.
(2) Połączenie spawane mufowo: Oba końce korpusu zaworu są obrabiane zgodnie z wymaganiami spawania mufowego i łączone z rurociągiem za pomocą spawania mufowego.
D. Połączenie gwintowane
Połączenia gwintowane to prosta metoda łączenia, często stosowana w przypadku małych zaworów. Korpus zaworu jest wykonany zgodnie z każdym standardem gwintu i występują dwa rodzaje gwintu: wewnętrzny i zewnętrzny. Odpowiadają one gwintowi rury. Istnieją dwa rodzaje połączeń gwintowanych:
(1) Uszczelnienie bezpośrednie: Gwinty wewnętrzne i zewnętrzne pełnią funkcję uszczelniającą. Aby zapewnić szczelność połączenia, często wypełnia się je olejem ołowiowym, konopiami włóknistymi i taśmą PTFE; wśród nich szeroko stosowana jest taśma PTFE; materiał ten charakteryzuje się dobrą odpornością na korozję i doskonałymi właściwościami uszczelniającymi. Jest łatwy w użyciu i przechowywaniu. Po demontażu można go całkowicie usunąć, ponieważ jest to powłoka nieprzywierająca, znacznie lepsza niż olej ołowiowy i konopie włókniste.
(2) Uszczelnienie pośrednie: siła dokręcania gwintu jest przenoszona na uszczelkę znajdującą się między dwiema płaszczyznami, dzięki czemu uszczelka pełni rolę uszczelniającą.
E. połączenie tulejowe
Połączenie tulejowe rozwinęło się w moim kraju dopiero w ostatnich latach. Zasada jego połączenia i uszczelnienia polega na tym, że po dokręceniu nakrętki tuleja jest poddawana naciskowi, tak że jej krawędź wgryza się w zewnętrzną ściankę rury, a zewnętrzna powierzchnia stożkowa tulei łączy się ze złączem pod ciśnieniem. Wnętrze korpusu ma ścisły kontakt ze stożkową powierzchnią, co pozwala na niezawodne zapobieganie wyciekom, np. w zaworach instrumentalnych. Zalety tego rodzaju połączenia to:
(1) Mały rozmiar, lekka waga, prosta konstrukcja, łatwy demontaż i montaż;
(2) Duża siła połączenia, szeroki zakres zastosowania, wysoka odporność na ciśnienie (1000 kg/cm2), wysoką temperaturę (650°C) oraz wstrząsy i wibracje;
(3) Można wybrać różne materiały nadające się do zabezpieczenia antykorozyjnego;
(4) Wymagania dotyczące dokładności obróbki nie są wysokie;
(5) Jest to wygodne rozwiązanie w przypadku instalacji na dużych wysokościach.
Obecnie w moim kraju w niektórych produktach zaworowych o małej średnicy przyjęto formę połączenia tulejowego.
F. Połączenie rowkowane
To szybka metoda łączenia, wymagająca tylko dwóch śrub izawór motylkowy z rowkowanym końcemnadaje się do niskiego ciśnieniazawory motylkowektóre często podlegają rozbiórce, takie jak zawory sanitarne.
G. Wewnętrzne połączenie samozaciskowe
Wszystkie powyższe formy połączeń wykorzystują siłę zewnętrzną do kompensacji ciśnienia medium, zapewniając szczelność. Poniżej opisano formę połączenia samozaciskowego wykorzystującą ciśnienie medium.
Pierścień uszczelniający jest zamontowany na stożku wewnętrznym i tworzy pewien kąt z powierzchnią zwróconą do medium. Ciśnienie medium jest przenoszone na stożek wewnętrzny, a następnie na pierścień uszczelniający. Na powierzchni stożka, pod pewnym kątem, powstają dwie siły składowe: jedna, której środek korpusu zaworu jest równoległy do powierzchni zewnętrznej, a druga, dociskana do wewnętrznej ścianki korpusu zaworu. Ta druga siła jest siłą samozaciskową. Im większe ciśnienie medium, tym większa siła samozaciskowa. Dlatego ten rodzaj połączenia jest odpowiedni dla zaworów wysokociśnieniowych.
W porównaniu z połączeniem kołnierzowym, pozwala ono zaoszczędzić sporo materiałów i siły roboczej, ale wymaga również pewnego napięcia wstępnego, co pozwala na niezawodne działanie przy niskim ciśnieniu w zaworze. Zawory wykonane na zasadzie samouszczelniającego się uszczelnienia to zazwyczaj zawory wysokociśnieniowe.
Istnieje wiele form łączenia zaworów, na przykład niektóre małe zawory, których nie trzeba demontować, są spawane rurami; niektóre zawory niemetalowe są łączone za pomocą muf itd. Użytkownicy zaworów powinni być traktowani odpowiednio do konkretnej sytuacji.
Notatka:
(1) Wszystkie metody podłączania muszą odnosić się do odpowiednich norm i wyjaśniać je, aby zapobiec zainstalowaniu wybranego zaworu.
(2) Zwykle rurociąg o dużej średnicy i zawór są połączone kołnierzem, a rurociąg o małej średnicy i zawór są połączone gwintem.
Czas publikacji: 18 czerwca 2022 r.
